Spis treści Poprzednia strona: Zasada KISS Następna strona: Programowanie modularne

Jedno jest wspólne dla wszystkich sposobów programowania: problem raz rozwiązany nie musi już być rozwiązywany ponownie. Zawsze trzeba – w miarę możliwości – korzystać z gotowych rozwiązań [ code reuse ] (jeśli tylko ma się do nich dostęp, albo potrafi się je odnaleźć w Internecie). Ta zasada nie dotyczy tylko programowania, ale ma swoje filozoficzne korzenie w metodzie tzw. brzytwy Ockhama: „Nie należy mnożyć bytów ponad potrzebę”. Trzymanie wspólnego kodu w jednym miejscu pomaga także w późniejszym utrzymaniu programu, bo jeśli trzeba będzie dokonać zmian, to wystarczy zmienić kod w tylko jednym miejscu. Kiedy należy wyodrębnić powtarzające się fragmenty? Ogólna reguła mówi, że wtedy, kiedy powtórzą się trzy lub więcej razy. Dwukrotne powtórzenie jest dopuszczalne, ale to zależy od konkretnego zastosowania. Czasy procedur typu wstawianego [inline functions], kiedy powtórzenia były szybsze od wywołań podprogramów, minęły wraz z nadejściem tzw. potoków w architekturze procesorów. Dzisiaj wyodrębnia się podprogramy nie tylko aby zapobiec powtarzaniu kodu, ale nawet wtedy, kiedy nic nie robią – tylko po to, żeby je nazwać i zostawić pod przyszłe zastosowania. Zasada ta dotyczy raczej tworzenia i korzystania z bibliotek rozwiązujących powtarzające się czynności, zamiast „odkrywania koła na nowo” [reinventing the wheel].

Spis treści Poprzednia strona: Zasada KISS Następna strona: Programowanie modularne